Leuke annecdote

Hallo allemaal, ik heb nog iets leuks te vertellen. Ik zit nu weer op mijn werk en het is erg rustig zodat ik de tijd wel heb om iets te schrijven.
Wij waren dus zaterdags terug en hebben maandag maar even naar arno gebeld of hij nog iets gehoord had of de camper nog opgehaald zou worden. Hij had dus nog niks gehoord maar zou contact opnemen. Dinsdag horen dat pieter gebeld had maar dat hij woensdag moest terugbellen. Wij gewoon weer wachten. Toen kreeg ik een heel leuk berichtje want bij de ANWB werd gezegd dat hij al weg was en dat ze hem dus de 21ste al opgehaald hadden. Wij keken nog een keer maar hij stond er echt nog dus ik kan me voorstellen dat pieter helemaal door het lint ging. Nadat wij met arno hadden gesproken en ik terugkwam van het boodschappen had dus de ANWB gebeld dat er iemand onderweg was naar noorwegen en die zou ver van te voren wel bellen wanneer hij zou komen. 's -avonds krijgen we een telefoontje dat hij de volgende ochtend rond 8 uur bij ons zou zijn. Dus wij allemaal vroeg naar bed om toch maar wakker te zijn als hij kwam. Hij was er dus om 8.30 uur en vertelde dat hij de hele nacht was doorgereden tot hij niks meer zag. Ze hadden hem dus de 520 opgestuurd. Nou moet je weten dat dit een weg is die is afgesloten voor caravans omdat deze zo gevaarlijk is. Op de foto's die ik morgen erop zal zetten zul je zien wat ik bedoel. Deze wagen was dus vier keer zo lang als een caravan en zeker een keer zo breed. Hij was dus blij dat het nacht was want als hij nu iemand was tegengekomen dan had hij dus niet verder kunnen gaan. Arno en de rest die al hier is geweest weet wat ik bedoel. Hij was dus erg blij om er te zijn en heeft toen op de helft bij breiborg daar is er plaats om de vrachtwagen aan de kant te zetten de auto stil gezet om op adem te komen voordat hij weer verder reed naar sauda. Hij moest dus nog ongeveer 17 km op de hele smalle wegen. Hij is dus weer weggegaan toen het licht begon te worden zodat hij kon zien waar hij reed. De bochten waren erg moeilijk voor hem om te nemen en soms dacht hij dat hij het niet zou redden. De vrachtwagen kwam iedere keer tegen de berg aan maar hij had het gered. De chauffeur zelf was een erg aardige duitse man en hij had nog humor ook. Toen ik dus zag dat hij alleen was heb ik de kinderen uit bed gehaald en gezegd dat ze gewoon even eruit moesten komen om te helpen. Daar waren hun niet zo blij mee maar de chauffeur wel. Ik ben toen in de camper gaan zitten en de rest heeft geduwd.

Zo is hij op straat gekomen en daarna ging het vrij snel dat hij erop stond. Het ging met een automatische lier. Na veel passen en meten is het dus toch gelukt en vroeg hij hoe hij nu het beste weer terug kon rijden.

Ik had gezegd dat het beste was om onderlangs naar oslo te gaan maar dat ging hem veel te lang duren. Dat koste hem 1 dag extra en hij wilde perse de boot 's avonds nog halen in oslo. Nou denk niet dat het hem gelukt is want als dat zo was dat had arno zijn campertje wel op maandag al gehad en niet op de donderdag daarna. Maat ik ben blij dat alles goed is gegaan en dat het campertje weer op de plaats van bestemming is zodat ze hem hopelijk kunnen gaan maken en dan toch nog veel plezier kunnen hebben.